Tolfik westchnął cicho. Przymknął powieki i mocno je ścisnął. Milczał jakby próbował ożywić w pamięci cienie tamtych wydarzeń. Cisza przedłużała się w nieskończoność gdy już myśleli, że zmiażdży ich mężczyzna otworzył swe zasmucone oczy. Jego wejrzenie skrywało długo tłumiony ból i bezdenną rozpacz. Zamrugał nerwowo i spojrzał po obecnych. To oznaczało, że zakończył swoją wewnętrzną […]

Tolfik spojrzał na babkę porozumiewawczo i ze spokojem. Wziął głęboki oddech, wraz z którym wyprostował się na krześle. Oczy miał zamknięte. Ramiona oparł na wygodnych podłokietnikach. Krzesło zaskrzypiało pośród ciszy, która narastała wraz z oczekiwaniem na opowieść odległych dla naszych młodych bohaterów czasów. Opowieści niosącej już z kilku zdań wstępu babki Ociepkowej podmuch grozy i […]

Wszedłszy do ruiny, ze zdziwieniem poczuli się znacznie bezpieczniej. Niewątpliwie przyczyniły się do tego krzyże, wiszące na ścianach: niektóre pięknie wykonane, inne sklecone z gałązek i kawałków sznurka. W chatce czuć było wilgocią, ale też dziwnie mocno – grochówką! Z przedsionka, poruszając się jedynie w nocnej poświacie, dostającej się przez wyrwy po oknach, weszli przez […]

Bagna śmierdziały. Nie było by w tym może nic nadzwyczajnego, przecież praktycznie pod każdą szerokością geograficzną bagna śmierdzą jednak teraz było inaczej. Bronek dokładnie wyczuwał, że obok zwyczajowego zapachu stojącej wody, mchu i wilgoci da się wyczuć coś jeszcze, coś co nie pasowało jak fałszywy akord w znanej piosence. Bagna śmierdziały bagnami… i strachem. Człapali […]

Na niebie zaczęły pojawiać się pierwsze gwiazdy, mgła zgęstniała i stała się przenikliwie zimna. Przed ich oczami zamajaczyła niewyraźna postać… – Ki czort po nocy lezie?! – krzyknęła Helena. – Słownictwo, młoda damo! – odezwało się widmo. Ociepek już wiedział kim jest zjawa. Tylko jedna osoba, którą znał używała takiego zwrotu. Była to jego babka. […]

Obudził go potworny ból głowy. Nie było to jednak cierpienie spowodowane uderzeniem ani zranieniem. Jako że jego usta nigdy nie tknęły ni kropli alkoholu, nie wiedział, iż ten dziwny stan porównać da się jedynie do ciężkiego kaca połączonego ze skrajnym niewyspaniem. – Co się stało… – nierozumnie wyszeptał, jednocześnie zastanawiając się nad powodem słabości obejmującej […]

Potężny Cios spadł prosto na jego twarz. Nawet nie zdążył jęknąć, a już leżał jak długi. Napastnik, którego twarz zakrywał kaptur spojrzał na pozostałą dwójkę. Bronek był przerażony, Helena z kolei – nie wiadomo czy świadomie, czy odruchowo – skoczyła z krzykiem na nieznajomego. Zanim jednak zdążyła go choćby dotknąć poczuła na swojej twarzy uderzenie […]

Bronek i Helena, nic nie mówiąc, przez dłuższą chwilę zerkali to na wyryty na korze drzewa napis, to na siebie, jakby upewniając się, że widzą dokładnie to samo. Z odrętwienia wyrwał ich nagły krzyk Napoleona: – no macie ją w końcu czy nie? – zapytał raz jeszcze Napoleon, – Eufrozynę? – bez emocji zapytał Bronek, […]

Spotkanie z tajemniczym nieznajomym wywołało gęsią skórkę na ciele Bronka. Wraz z przyjaciółmi stał pośród gęstej mgły i zastanawiał się, czy nie zawrócić. W ręku mocno ściskał zagadkową mapę, kiedy Napoleon złowrogo zagwizdał. Helena podniosła rękę wysoko w górę. Ponad mgłą widniały czubki smukłych drzew. Przed nimi rozpościerał się iglasty las spowity mrokiem. Bronek wygrzebał […]

Już pędząc piaszczystą drogą stwierdził, że jest ktoś, z kim powinien i chce się podzielić tą tajemnicą – czemuż na to wcześniej nie wpadł, powinien najpierw udać się do Napoleona, on na pewno nie zbyłby go tak jak Wielebny. Gdy weszli wieczorem na strych Napoleon wydał z siebie głośne westchnienie – – ach czuję że […]